Lorentzfactor

De lorentzfactor is de factor waarmee in de relativiteitstheorie de tijddilatatie en de lengtecontractie wordt beschreven. De factor, die genoemd is naar de Nederlandse natuurkundige Hendrik Lorentz, is gedefinieerd als: γ = 1 1 − ( v c ) 2 {\displaystyle \gamma ={\frac {1}{\sqrt {1-({\frac {v}{c}})^{2}}}}} Hierin is v {\displaystyle v} de snelheid van een object ten opzichte van een referentiekader en c {\displaystyle c} de lichtsnelheid (2,998 · 108 m/s). Voor snelheden die de lichtsnelheid naderen, gaat γ {\displaystyle \gamma } naar oneindig en voor snelheden groter dan de lichtsnelheid wordt γ {\displaystyle \gamma } imaginair. Dit staat in direct verband met het feit dat geen enkel object sneller kan reizen dan het licht. De factor γ {\displaystyle \gamma } komt naar voren in de lorentztransformaties, die de grondslag vormen voor de speciale relativiteitstheorie. Hierdoor komt deze factor veelvuldig voor in deze theorie, zoals in de uitdrukkingen voor tijddilatatie en lengtecontractie. De factor γ {\displaystyle \gamma } kan meetkundig worden geïllustreerd als de verhouding van de hypothenusa en een rechthoekszijde van een rechthoekige driehoek, als de verhouding van de hypothenusa en de andere rechthoekszijde de verhouding tussen c {\displaystyle c} en v {\displaystyle v} is. Zie ook het figuur bij de afleiding van de formule voor tijddilatatie.